Vidovdan i časni krst

Istoričar knjževnosti Miodrag Popović (1920, Crna Trava – 2006, Beograd) najviše se bavio proučavanjem romantizma, kao epohe u srpskoj književnosti i kao estetičkog fenomena: Jedna pesma i jedna epoha, 1954; Traganje za trajnim, 1959; monografije o Daničiću, 1959, Vuku, 1964 i Njegošu,1984; trotomna Istorija srpske književnosti. Romantizam, 1968-1972, i Pamtivek, 1982. Objavio je i knjigu memoarskih ogleda Poznice (Prosveta, 2000).

U Vidovdanu i časnom krstu ( prvo izdanje 1976) Popović nastoji da razluči istorijsko od mitskog u književnoj i drugoj građi o bici na Kosovu 1389. godine. “Vidovdanski mit, zaključuje on, “koji u našem veku meša istorijsku zbilju sa mitskom realnoišću, stvarnu borbu za slobodu sa sačuvanim paganskim sklonostima (osveta, klanje i prinošenje žrtve, oživljavanje herojskog pretka…)… kao trajno stanje duha može biti koban po one koji koji nisu u stanju da se iščupaju iz njegovih…mreža”.

Vi­dov­dan i ča­sni krst ima sle­de­ća po­gla­vlja: Na po­čet­ku o za­bo­ra­vlje­nom, Pi­sa­ni iz­vo­ri i le­gen­da, Put na Za­pad i po­vra­tak u za­vi­čaj, Be­li Vid, Mi­ti­za­ci­ja ko­sov­ske le­gen­de, Kne­že­va ve­če­ra, Krst ča­sni, Vi­dov­dan­ski kult, Pri­lo­ge, Ilu­stra­ci­je, Li­te­ra­tu­ru i Re­gi­star ime­na.