Sve miriše na spas

Danijele ima dvadeset godina kada, nakon snažnog izliva besa, biva podvrgnut obaveznom psihijatrijskom lečenju. Jun je 1994. godine, leto Svetskog prvenstva u fudbalu.

Pored njega su cimeri s psihijatrijskog odeljenja, koji će s njim provesti nedelju dana prinudne internacije: petorica marginalizovanih muškaraca. Uznemirujući i raznežujući likovi, rastrojeni a ipak mudri, koje je život pregazio, baš kao i njega. Poput njega, nesposobni da se izbore s patnjom, da ne preteruju u ljubavi. Od Bogorodičicinog pogleda koji ne nalazi mir do crno-bele fotografije Đorđove majke, od Đanlukine nekontrolisane radosti do Mariove vaskrsle ptičice. Sve do ništavila koje ispunjava Alesandra. Zbliženi hospitalizacijom i nesnosnom vrućinom, dok ih ispituju nezainteresovani lekari i o njima se staraju uplašeni bolničari, Danijele i ostali pacijenti osećaju kako se iz dana u dan među njima javljaju bratstvo i potreba za međusobnom podrškom, s kakvim se do tog trenutka nikad nisu susreli. U ponorima ludila blista ljudskost kojoj Menkareli pruža glas, uz jedinstvene nežnost i snagu.