Kinematografija štapa i kanapa

Kinematografija štapa i kanapa, uglavnom znači bavljenje filmom iz ljubavi prema filmu, primitivnim alatom, snalaženjem, improvizacijom, bez crkavice, do prosjačkog štapa i vešanja užetom, na kraju. Ali, šala na stranu, ovo je ironija koja nije daleko od stvarnosti.
Srpska kinematografija ima dosta primera štapa i kanapa, kako u onoj oficijelnoj sferi, zvaničnoj državnoj kinematografiji, tako i u onoj paralelnoj, koja uz zvaničnu egzistira još od 1950. pa do danas…
Nažalost, niko nikada nije ustanovio koliko i koji filmovi ne bi bili nikada snimljeni da autori nisu pristajali na štap i kanap. To se jednako odnosi na igrane, dokumentarne i kratkometražne filmove svih vrsta, a naročito na one alternativne, van okvira zvanične kinematografije, koji su snimani u kino-klubovima širom zemlje ili u samostalnim produkcijama autora.