Dobar Rep: kako sam objasnio i završio pravi rep

Knjiga „Dobar Rep“ Predraga Vukčevića Bege Fanka nesvakidašnje je provokativna vožnja kroz istoriju stila, nabijena erudicijom, stavom i – možda najvažnije – duhom! Reč je o autentično napisanom vodiču kroz najvažnije sociološke i društvene fenomene afroameričke kulture druge polovine 20. veka (preciznije – nakon sloma Pokreta za građanska prava Afroamerikanaca) koji u središte društvenih previranja postavlja muljatora kao vitalnu borbenu mašinu spremnu da se uspešno nosi kako sa belačkim rasizmom, tako i sa kapitalističkom represijom koju je bela zajednica nametnula ostalima.

Paralelno s tim, knjiga zagovara prevrednovanje srpske i jugoslovenske tradicije zasnovane na bitovima i rimama, analizirajući i dajući neretko ekscentrična, ali uvek duhovita i argumentovana tumačenja stilova domaćih autora (Bad Copy, General Two, Moskri…). Čitava naracija o repu kao žanru data je s obzirom na začetak i razvoj srpske rep kulture, ali ne kao udaljenog fenomena istorijskog proučavanja, već kao dela proživljenog iskustva koje je oblikovalo samog autora.

Ruku pod ruku sa erudicijom, pozivanjem na autoritete i manje poznate reference, u slengu su opisane anegdote o nastanku tzv. drugog talasa srpskog repa u drugoj polovini 90-ih, ali i šire: odrastanje u Beogradu, druženja, rasprave, izlasci. Kao logičan sled, na to se nadovezuje priča o prvim snimcima, greškama i uspesima, formiranju stila i sada već dugoj karijeri Bege Fanka, nespornog partimejkera i hitmejkera na našoj sceni.

Glavni junak knjige nije obično JA, već onaj duhovni stav koji je – od Jeremije Krstića, preko Zelenog Zuba kao Najboljeg, do Ruške Jakić – u povremenim naletima uzdrmavao ovdašnju mejnstrim kulturu, krunišući ego i temperament kao najvažnije osobine umetnika, ali i svih oblika domaćih muljatora. Stoga se, van priče o muzici, „Dobar Rep“ može čitati i kao slavljenje i bodrenje radikalne umetnosti Držanja Do Sebe.

To je stav koji ne može da iznese bilo ko.

Postoje knjige koje beleže istoriju određenog perioda popularne kulture, i one koje se bave karijerom nekog autora-benda. Postoje autobiografije, i knjige koje fenomene pop kulture sagledavaju iz akademskog ugla… Ali retko se sreću one koje na ubedljiv način sadrže sve to, čineći celinu. Zato „Dobar Rep“ Predraga Vukčevića predstavlja redak događaj u našoj kulturi.

Bege Fank je rep barbarogenije za 21. vek.

Predrag Vukčević Bege Fank (Beograd, 1978) je tekstove o repu, hip-hopu i plesnoj muzici objavljivao na portalima Popboks, My People i Before After, u naučnom časopisu Kultura, kao i u magazinima Urban Bug i Huper. Sa Goranom Musićem je potpisao esej o jednoj tradiciji srpskog hip-hopa u zborniku o istočnoevropskom hip-hopu „Hip-Hop at Europe’s Edge“ (Indiana University Press, 2011).

Osnivač je virtuelne zajednice Бегефанк pod čijim se okriljem od 2010. bavi otkrivanjem i afirmacijom beogradskih fank sadržaja i pojava od kraja 60-ih prošlog veka do danas. U okviru svojih 100% Бегефанк žurki i jam sessiona, od 2016. je ugostio Zorana Simjanovića, Nenada Stefanovića Japanca, Bobana Petrovića, Dušana Duleta Petrovića i druge velikane fank tradicije Beograda.

Predrag je na hip-hop scenu stupio kao stariji maloletnik. Kao DJ_Ape je u periodu 1996-2004. bio jedan od istaknutijih jungle/d’n’b i party hip-hop DJ-eva u Srbiji i komšiluku. Na brojnim festivalima među kojima su Exit, Nisomnia i Entrance (Rose, CG) delio je gramofone i bine sa velikanima žanra kao što su Tricky, Roni Size, LTJ Bukem, DJ Krust, DJ Marky…. Takođe, bio je i DJ podrška na više kultnih događaja srpske rep scene: npr. 21. marta 1999. u KST-u na nastanku Beogradskog sindikata ili 5. decembra 2003. u SKC-u na legendarnom koncertu Bad Copyja i 43-23 ekipe.

Od 2000. društvo mu kao DJ-u prave neki od prvih ovdašnjih party MC-jeva: npr. Soulshine (Oliver Nektarijević) i Wikluh Sky (Đorđe Miljenović), a 2001. i naredne dve godine bio je DJ BBoy Battle of the Year takmičenja SR Jugoslavije. Godine 2003. je postao prvi domaći DJ koji je zvanično nastupio na Exitovoj Glavnoj bini.

Od 2012. do 2014. učestvovao je u organizaciji najvećeg hip-hop festivala na našim prostorima „Svi kao jedan“, od 2015. je koorganizator Funk kongresa, a stalni je saradnik i 2Hot4Stage ekipe koja u poslednjih nekoliko godina organizuje svoju zapaženu hip-hop smotru.

Od 2009. se pod imenom Lou Benny aktivnije vraća prvoj muzičkoj ljubavi – pisanju rima i repovanju. Milan Stanković SevdahBABY je potpisan kao saradnik njegovih prvih zapaženih pesama „Yo!hambin 91“ i „Znooojjj (Бегефанк)“. Usledili su solo radovi, autorske i izvođačke saradnje sa domaćim soul i funk muzičarima: Markom Louisom i grupama MaraQYa i St. Louis Band, Nenadom Stefanovićem Japancem, Zemljom gruva, ali i mnogim akterima rep scene na ex-Yu prostorima. Od 2013. i stvaranja inovativnog party koncepta sa DJ BKOom, vraća se klubovima i žurkama kao hypeman/MC, ali i kao open format/mashup DJ.

Uz nekoliko EP izdanja, 2019. je objavio svoj jedini LP Dobar Rep razvijajući istoimeni koncept „Dobrog Repa“ kojim je srpski rep odneo najdalje u afroameričke knjige. (vidi dr Julius Bailey – „Philosophy and Hip-Hop: Ruminations on Postmodern Cultural Form“ – Palgrave Macmillan, 2014). Sa Zoranom Lojanicom je na srpski preveo jednu od najznačajnijih knjiga o hip-hopu „Ne može da stane, neće da stane – jedna istorija hip-hop generacije“ Jeffa Changa (Red Box, 2009).

Sa ženom Ljubicom i sinom Jugom živi u Beogradu.

„Dobar Rep“ nije njegova poslednja knjiga.