Stopama Hristovim

Isidora Sekulić (1877–1958) je u mnogim svojim radovima izražavala tiha književnoumetnička sazrcanja, inicirana posebnim religioznim nadahnućem. Njena umetničko-teološka tihovanja i molitve za spas ovog sveta i vlastite duše, a na temelju uvida u vrlo dinamični unutrašnji kosmos preširokog čoveka, najeksplicitnije su izražena u esejima i poetsko-proznim zapisima.

Jako individualizovanim senzibilitetom i duhovnim okom ova književnica je odgonetala lične religiozne i stvaralačke nedoumice, uzdignuvši ih na ravan opštih pitanja. Tako je stvorila poseban žanr – religiozni esej. Ona je u književni diskurs odlučno uvela korpus tema koji pripada teološkoj misli. Njena religioznost provejava i u prozi i u lirskim zapisima i molitvama, a nesvakidašnja bogoslovska otvorenost i lucidnost te zapise čini istinitim i bliskim svačijem iskustvu. Kao pisac i mislilac, Isidora je uspela da objektivno i razložno osvetli stvaralački um. U njoj su se integrisali ličnost pesnika, ličnost mislioca i pregnuće mistika. Otuda ona postaje reprezent oduhovljenog umetničkog postulata modernog književnika.

Jana Aleksić