Kora

Prva zbirka poezije Vaska Pope.

Kada se pojavila, 1953. godine, pesnička zbirka Kora postala je predmet jedne od najvažnijih javnih polemika u vezi sa estetskim vrednostima srpske poezije. Milan Bogdanović kritikovao je Popin jezik i stil vrednujući Koru kao „nadrealističko buncanje bez smisla” dok je, sa druge strane, Zoran Mišić isticao logičku suštinu i odgonetljivost u osnovi Popinih pesničkih slika. Stoga Kora označava raskid sa dominantnim modelom socijalističkog realizma, i bitno određuje dalje tokove srpske poezije.

Izmakavši se od subjektivnosti, deskriptivnosti i individuale osećajnosti, Vasko Popa u šezdeset pesama Kore ohlađenim, „objektivnim”, ali dosledno metaforičkim jezikom uobličava iskustvo sveta savremenog čoveka iz gradske sredine – u prvom redu osećanja nelagode, ugroženosti i straha – i otpočinje putovanje ka zahvatanju arhetipske osnove modernosti koja će odrediti njegove kasnije knjige.

Vasko Popa (1922–1991) bio je srpski pesnik rumunskog porekla, rođen u Grebencu kod Vršca. Uz Miodraga Pavlovića, najveći je posleratni innovator pesničkog jezika. Objavio je knjige Kora (1953), Nepočin-polje (1956), Sporedno nebo (1968), Uspravna zemlja (1972), Vučja so (1975), Kuća nasred druma (1975), Živo meso (1975) i Rez (1981), kao i ciklus pesama Mala kutija (1984), deo nikad dovršene knjige poezije. Priredio je pesničke zbornike Od zlata jabuka (1958), Urnebesnik (1960) i Ponoćno sunce (1962). Radio je kao urednik u izdavačkoj kući Nolit. Jedan je od najprevođenijih i najcenjenijih srpskih pesnika.