Esperantska književnost u Srbiji 1908-2025.

Zlatoje Martinov, esperantolog, pisac, esejista, prevodilac. Piše kraću prozu na srpskom i na esperantu. Predavao na kursevima esperanta i esperantske književnosti u zemlji i inostranstvu. Objavio brojne književne i esperantološke eseje u srpskoj i esperantskoj periodici.
Od 2014. do 2018. bio glavni urednik švajcarskog književnog časopisa koji izlazi na esperantu “Literatura Foiro”. Član je Esperanto-PEN centra.

Knjige: Ideja, egzistencija i savremeni problemi međuarodnog jezika, Istorija esperantske književnosti, Istorija planskih jezika, Esperanto u službi međunarodnog sporazumevanja, (sa B.Milićevićem).
Radovi u periodici : Književnost na esperantu – stvarnost ili utopija, Esperantska književnost na raskršću vekova, Problemi arhaizacije književnog prevoda na esperanto, Univerzalizmi u poeziji Tibora Sekelja, Kratko o planskim jezicima, Sa kog je jezika Zamenhof prevodio Stari zavet?, Zamenhofov prevod Šekspirovog Hamleta – pitanje predloška, Prevođenje kao autonomna grana lingvistike i drugi.
Sastavio dvojezičnu (srpski/esperanto) antologiju srpske poezije za decu Svetu na dar/Al la mondo donace (1996). Objavio sledeće prevode srpskih pisaca na esperanto: David Albahari, Fras u šupi, priče, 1990, Desanka Maksimović, Ozon zavičaja, poezija, 1990., Milovan Stanković, O čemu sanja cveće, poezija, 2009., Nenad Petrović, Rajski ožiljak, priče, 2021. Na srpskom jeziku je objavio dve zbirke priča (Osmeh Emi Majer i Preljubnička biblija) TV dramu Kobno pismo, knjigu eseja Hermeneutika književne estetike, kao i brojne priče i eseje u književnim časopisima.